امروز شوقی در دل دارم

سلام

نمی دانم امروز چرا منتظر یک چیز فوق العاده شاد کننده هستم..شاید هم از درون می جوشد

یادم نمی آید قبلا کی چنین حسهایی را داشتم اما تقریبا شبیه روزهای  اردوی چندروزه یا موقع برنده شدن در مسابقه داستان نویسی یا شبیه وقتی هستم که معدل دخترم 20 می شود ..یا شبیه وقتی که استاد سر کلاس از سوالی که می پرسم تعریف می کند و می گوید معلوم است کسی که این سوال را می پرسد غیر از دود چراغ، خون جگر هم خورده است...

یا شبیه وقتی هستم که حال مادرم بعد از سونو و سی تی اسکن خوب است و آزمایش ها هیچ پیشرفتی توی سرطانش نشان نداده اند.

شاید شبیه موقعی هستم که شب بیست و سوم آهسته درگوشم گفته باشند ..باشه باشه به شرطی که دختر خوبی باشی ...یا شاید حتی شرط هم نگذاشته باشند

شبیه وقتی که با کاروان همکارهای بابا می رویم مشهد و مامان خوشحال است که راه هتل انقدری نزدیک هست که از توی سرشورها بیاندازیم سمت باب الجواد و برویم خودمان بی منتظر ماندن برای بقیه به حرم

حالم شبیه وقتی است که قهرمان رمانی که می خوانم قله قاف را نوردیده است موفق شده است دوستانش را متقاعد کند که بیگناه است .

نه نه حالم شبیه وقتی است که رئیس جمهوری که انتخاب کرده ام به وعده هایش عمل کرده است و کسب و کارها توی کشورم رونق گرفته اند.

شبیه وقتی هستم که خواب دیده ام انتظار به پایان رسیده است ...کسی آمده است که زندگی را معنا می کند اما من فعلا محضرش نیستم فقط دلم گرم این مطلب است که او آمده است...خواب دیده ام و از خواب بیدار شده ام و مزه ی این گرمای شیرین کم کم دارد محو می شود

نمی دانم شبیه کی و کجای زندگیم هستم اما چیزی نوید بخش و گرم در من می جوشد.