آهای افکار عمومی آه آه آه
باید بر آنچه به دوش ما هست بپردازیم..باید کمر بند را محکم کنیم و راهی را که زندگی در پیش ما گذاشته است بهتر برویم...
آه که چقدر از همه امکانات خود کم استفاده می کنیم...
از ابر و باد و مه و خورشید و فلک ...
از این همه نظم نظامی در ستون مهره ها و کلیه و کبد..از این همه خون پر هیاهو در قلب و ریه
از این همه چه بر می آید؟
که به کار ابدیت بیاید؟
نیمی به خواب و عمده ی باقی مانده به کار خوردن و کوشش تدارک کردن خوردنی ها
از ده درصد از همه ی امکانات مان چه توشه ای برای خود بر می گیریم...
وای اگر معلوم شود در فتنه ها شتری بودیم که از همتمان برای سواری گرفتن و از عواطفمان برای دوشیدن شیر منافعشان بهره برده باشند
شتر نباشیم
شیر باشیم
سلطان اراده و فهم مان
نگهبان آنچه به ما می رسانند
عایق در برابر رسانه هایی که سم و دروغ به گوشت و خون این همه مبارک ما متصل می کنند...
اگر تلاش اسماعیلیون برای قطع روابط بد است، نامه تهدیدآمیز وزارت خارجه حکومت برای قطع روابط با اروپا بد نیست.
چطور آنجا مشکلی با خودتحریمی ندارید و مخالفتی با روند مذاکراتی که ایران را دهه‌ها از مسیر توسعه و همسایگان عقب انداخته ندارید و از نظام نمی‌خواهید سیاستش را تغییر دهد؟